Altijd een boontje gehad voor Rodney Crowell (7 Augustus 1950)  die in een ver verleden nog aan de bak kwam als lid van Emmylou Harris' Hot Band,  schitterende elpee's op zijn palmares heeft staan met "Ain't Living Long Like This" ('78), "But What Will the Neighbors Think" ( '80) en "Rodney Crowell" ('81) als absolute hoogtepunten en dan volgens mijn bescheiden mening een tijdje verloren liep in het commerciële countrygebeuren maar met een aantal Grammy Awards op de schouw ongetwijfeld 'binnen' is.

Gelukkig komt verstand met de jaren  en zag de singer / songwriter & uitmuntend gitarist uit Houston, Texas dat het zo muzikaal niet verder kon. De albums " The Houston Kid" ('01), "Fate's Right Hand" ('03) en "The Outsider" ('05) plaatsten de man terug onder de (alt. country / americana) mensen en op het Vredenburgpodium ter gelegenheid van de Blue Highways editie 2004. Een schitterend concert en wij sloten de man die ooit het echtelijk bed deelde met Rosanne Cash opnieuw in de armen.  Onlangs verscheen het album "Sex and Gasoline" en hoort ongetwijfeld tot 'some of the best performances he've given to date'.  De titel en openingstrack "Sex And Gasoline", "Truth Decay"  additional vocals by Phil Everly) en "I Want You # 35" doen enerzijds de good old days herleven  maar linken hedendaags een beetje naar  Bo Ramsey, "Moving Work Of Art" heeft een Townes van Zandt "If you Need Me" introotje, The "Rise and Fall Of Intelligent Design" heft net als het bluesy "Who Do You Trust" een waarschuwend vingertje.  Echt rockend komt de man op "Sex and Gasoline"  niet meer uit de hoek, al is "Funky and the Farm - Boy" een verdienstelijke poging, en dat is een beetje jammer want Joe Henry (producer) en de "guests"  Doyle Bramhall III  / acoustic & electric gt, Greg Leisz / acoustic & electric gt, pedal & lap steel, mandolin, mandocello & dobro, Patrick Warren, piano, pump organ, David Piltch / upright & electric bass en drummer Jay Bellerose komen nu wel erg eenvoudig aan de kost. "I've Done Everything I Can" beweert Crowell 

...wie zijn wij om die woorden in twijfels te trekken maar een beetje meer (rock)vuur  zou de "Forty Winters", en evenveel zomers durende verdienstelijke poging "Closer To Heaven" te geraken  toch iets aangenamer maken. (SWA)